De Haagse kunstschilder Louis Soonius (1883-1956) wordt vaak herinnerd als een schilder van idyllische strandgezichten met ezeltjes en spelende kinderen tegen de achtergrond van het Kurhaus in Scheveningen. Het recent verschenen essay 'Louis Soonius, een man 'wars van alle -ismen'', gepubliceerd in het tijdschrift De Rode Haring, schijnt juist een licht op de veelzijdigheid van zijn werk en leven. Soonius' kunstcarrière begon bij de Haagsche Plateelbakkerij Rozenburg, waar hij als meester-schilder werkte en onder andere tegels, platen en tegeltableaus beschilderde. Zijn vroege tekeningen, die vanaf 1900 dateren, tonen zijn fascinatie voor de vergankelijkheid van de Haagse omgeving, die in die tijd onderhevig was aan snelle veranderingen. En zijn deelname aan de Koninklijke Subsidie voor Vrije Schilderkunst in 1913, waar hij een meerjarige toelage won, bevestigt zijn artistieke ambities als kunstschilder.
Naast zijn werk bij Rozenburg was Soonius actief als tekenaar en illustrator. Zijn tekeningen tonen zowel het stadsleven van Den Haag als de landelijke omgeving, met een voorliefde voor het vastleggen van historische gebouwen en locaties die op het punt stonden te verdwijnen. Zijn interesse in de Haagse School is duidelijk zichtbaar in zijn schilderijen, hoewel hij nooit letterlijke kopieën van hun werk maakten.
Louis Soonius had een sterke afkeer voor moderne kunststromingen, zoals het kubisme en surrealisme, en bleef vasthouden aan traditionele technieken. Hij mengde zich in een kleine groep traditionele kunstenaars uit Friesland en brak met experimentele collega's zoals Chris Beekman. Zijn schilderijen tonen levendige kleuren en een impressionistische weergave van scènes uit het dagelijks leven. Zijn oeuvre, bestaande uit naar schatting 600-700 schilderijen, toont een breed scala aan onderwerpen, waaronder strandgezichten, dorpsgezichten, 'Larense' interieurs en enkele portretten.
Hoewel Soonius een succesvolle kunstenaar was, werd hij financieel getroffen door de economische neergang van de jaren 1930. Hij deelde een huis met zijn tweelingzus Margaretha om kosten te besparen, aangezien er weinig werk was voor kunstenaars. Ondanks deze uitdagingen bleef hij exposeren en deelnemen aan tentoonstellingen. Toch had hij ook een aantal successen geboekt. Zo werden zijn jeugdtekeningen van Den Haag en omgeving in 1933 aangekocht door Vereeniging Monumentenzorg en het Gemeentearchief Den Haag en in 1939 mocht hij een portret vervaardigen van koningin Wilhelmina voor de Bataafsche Petroleum Maatschappij.
Soonius bleef gedurende zijn carrière trouw aan zijn eigen stijl, ondanks de veranderende kunsttrends om hem heen. Zijn werk, hoewel vaak geassocieerd met de Haagse School, toont een unieke interpretatie van het alledaagse leven en de vergankelijke schoonheid van zijn omgeving. Zijn vermogen om zowel het stadsleven als het landelijke landschap vast te leggen, getuigt van zijn vaardigheid als kunstenaar. Louis Soonius wordt herinnerd als een kunstenaar die vasthield aan traditie in een tijd van snelle veranderingen in de kunstwereld.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bob Scholte (1998) heeft de bachelor Geschiedenis en Kunstgeschiedenis afgerond aan de Universiteit leiden, waarna hij de master Kunst, markt en connaisseurschap aan de Vrije Universiteit Amsterdam heeft voltooid. Voor zijn masterscriptie heeft hij het leven en het oeuvre van Louis Soonius onderzocht, dat hier voor het eerst in compacte essay-vorm wordt gepresenteerd. In zijn werkzame leven is hij actief als kunsthandelaar en columnist. Wilt u het gehele artikel lezen? Bestel dan uw exemplaar (de editie van 9 oktober 2023) op de website van de Rode Haring.