Jan Mankes (1889-1920)
 
Set van twee: Studie van de voorzijde van een paard & Studie van de achterzijde van een paard
 
Potlood op papier
23.5 x 23.5 cm
Lijst: 45 x 45 cm
Ongesigneerd
 
Beide werken zijn opgenomen in de oeuvrecatalogus van Alied Ottevanger en staan geregistreerd bij het RKD.
 
Provenance:
Voorjaarsveiling Veilinghuis Methusalem 2010, lotnr. 849;
Privécollectie, Friesland.
 
Literatuur:
Alied Ottevanger, Jan Mankes, 1889-1920 (Oeuvre catalogue) - TE180 & TE181, pagina 122.
 
Conditie:
De tekeningen verkeren in goede staat, lichte verticale vouw in Studie van de achterzijde van een paard.
 
Informatie:
 
"Dien zomer (1917) maakte hij veel studies van paarden, die dicht bij ons huis aan 't Dierensche kanaal telkens een poos moesten stilstaan, totdat het papier uit hun karren op de schuit geladen was, in welken tijd Jan gelegenheid had ze te teekenen. De voerlui die hem niet kenden, praatten in 't eerstgemoedelijk met hem als met een kameraad. Op 'n dag kwam hij teleurgesteld thuis; ze waren hem "mijnheer Mankes" gaan noemen en namen hun pet voor hem af!"
 
Citaat uit: Annie Mankes Zernike, Jan Mankes (J.A.A.M. van Es, 1923), pagina 36.
 
Jan Mankes vond zijn inspiratie vlak bij huis. Een van die plekken was het Dierensche kanaal, waar hij zijn geschikte paardmodellen vond. Mankes greep deze momenten aan om gedetailleerde studies te maken van deze majestueuze dieren. De twee tekeningen getuigen van deze praktijk, die door zijn vrouw Annie Mankes Zernike na zijn dood is opgetekend. De tekeningen hebben een artistieke relatie met de prent Paard, staand naar links (1917).
 
 
Jan Mankes was een Nederlandse kunstenaar die bekend werd om zijn landschappen, stillevens en portretten. Hij werd geboren in Meppel en studeerde aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Den Haag. Het is zijn persoonlijke kijk op de natuur en de fragiele weergave hiervan in zijn werken geweest, waardoor hij tegenwoordig bekend staat onder de bijnaam 'Hollands meest verstilde schilder'.
 
Mankes had een persoonlijke kijk op de natuur. Hij had een grote liefde voor dieren en planten en was gefascineerd door de kleine details en de veranderlijkheid ervan. Dit kwam tot uiting in zijn werken, waar hij vaak de natuur weergaf op een intieme en poëtische wijze.
Hij gebruikte vaak heldere en levendige kleuren in zijn werken, die hij aanbracht met dunne penseelstreken. Hierdoor ontstond er een gevoel van transparantie in zijn schilderijen. Zijn latere werken zijn dromeriger en donkerder van kleur. Hij gaf vaak bloemen en planten weer die in verval waren of op het punt stonden te verwelken, en maakte studies van dode vogeltjes. Dit geeft zijn werken een melancholische sfeer en brengt de levenscyclus van de natuur in beeld.
 
Deze prenten zijn een mooi voorbeeld van Mankes' poëtische stijl. Hierin geeft hij veelal dieren weer in hun oorspronkelijke habitat, of het verwelken van bloemen in een Herfsttuin. De prenten zijn nog steeds zeer gewaardeerd en gerespecteerd in de kunstwereld vanwege hun esthetische waarde en hun bijdrage aan de Nederlandse kunstgeschiedenis.
 
Mankes stierf vroegtijdig op de leeftijd van 30 jaar aan tuberculose. Ondanks zijn vroege overlijden, wordt zijn werk tot op de dag van vandaag bewonderd door kunstliefhebbers. Sporadisch komt er een tekening of olieverfschilderij vrij op de markt. Het overgrote merendeel van zijn oeuvre bevindt zich in Nederlandse musea, waaronder Het Rijksmuseum, Museum Belvedere, Museum More, Museum Arnhem en Museum Mohlmann.