Welkom

Als masterstudent Kunst, Markt & Connaisseurschap aan de Vrije Universiteit Amsterdam richt ik mij op het herkennen van kwaliteit en authenticiteit in kunst. 

​

Afkomstig uit een familie van kunstliefhebbers, heb ik altijd een sterke interesse gehad in schilderijen, tekeningen, grafieken en foto's. 

​

Inmiddels ben ik dan ook trots eigenaar van een groeiende kunstcollectie en houd ik mij bezig met de kunsthandel. De collectie staat op de website en op Instagram (zie onderaan de pagina).

Het actuele aanbod bestaat uit tekeningen en schilderijen van Louis Soonius, een collectie etsen van Leonor Fini, een fotoverzameling van Paul Blanca, werken van Jan Mankes en enkele Hollandse 17e eeuwse schilderijen van onder meer Anthonie Jansz. van der Croost.

​

Blijf hier op de hoogte van mijn avonturen in de kunstwereld en lees de verhalen achter deze werken via Tableau Magazine.  Voor vragen stuur een bericht.

17e-eeuwse panoramalandschap van de Haagsche Anthonie Jansz. Van der Croost (1606-1662)

17e-eeuwse schilderijen zijn meestal niet gesigneerd. Dat maakt het moeilijk om te achterhalen wie de maker is. Wanneer een bepaald thema of schilderstijl goed verkocht, werd deze binnen de kortste keren overgenomen door collega-schilders. Dat maakt het lastig om op basis van stijlelementen een schilderij toe te schrijven aan een specifieke schilder. Toch dragen sommige schilderijen sporen van wat een 'handtekening' genoemd kan worden; typische elementen kenmerkend voor één schilder. De Haagsche schilder Anthonie Jansz. van der Croos(t), de buurman van Jan van Goyen, blijkt dit paneeltje te hebben geschilderd. Jan Willem Hoogsteder vertelt hierover op 20 januari aan tafel met Frits Sissing bij Tussen Kunst & Kitsch. 

​

In het Fine Arts Magazine Tableau wijd ik uitgebreid uit over de vondst. Klik hier voor het artikel.

Prijs op aanvraag.                                                                                                                              Foto: Han Boersma

'Op jacht naar foto’s van Paul Blanca'

In het Fine Arts Magazine Tableau schrijf ik columns over hoe ik mij als jonge kunsthandelaar beweeg in de kunstwereld. De eerste column gaat over een fotocollectie van Paul Blanca. 

​

Lees de gehele column hier.

​

​

''Paul Blanca (1958), geboren als Paul Vlaswinkel, is een Nederlandse fotograaf die in de jaren ‘80 bekend werd met zijn controversiële en gewelddadige foto’s. In New York werd hij begeleid door Robert Mapplethorpe die de nog jonge fotograaf zijn enige echte concurrent noemde.

Blanca schuwt de confrontatie niet, hij verminkt zichzelf met scheermessen en pijlen en brengt heroïneprostituees in beeld op hun moment van overgave. In Par La Pluie Des Femmes vraagt hij vrouwen naar hun meest traumatische herinneringen terwijl hij ze naakt en meestal huilend vastlegt. 

​

In Deformation vervormt hij menselijke lichamen. Hier laat hij de kijker nadenken over de relatieve grenzen van de menselijke fysiek door zijn modellen met een draad te vervormen.

Ondanks de afkerige onderwerpen weet Paul Blanca het moment op een esthetische wijze te vangen. Zijn foto’s zetten de toeschouwer aan het denken over wat schoonheid is en blijven intrigeren.''

​

​

De collectie bestaat uit ruim 200 verschillende A3 formaat gesigneerde foto's uit zijn jaren '80 periode tot heden.

De werken staan nog niet op de website, maar zijn wel te koop. Indien u benieuwd bent naar de foto's kunt u mij een bericht sturen via het contactformulier. 

Een 17e eeuws  'Haerlempje' van Willem Dalens

Willem Dalens (Den Haag 1628 – Hamburg 1675) groeide op in Den haag. Zijn vader Dick Dalens I en broer Jan Dalens waren beide landschapschilders. Willem Dalens trad in de voetsporen van zijn vader en begon zijn schilderscarrière aan de Sint Lucas Gilde in Leiden waar hij in 1650 intekengeld betaalde. In 1657 trouwde hij met Susanna Danckerts uit Voorburg. Uit dit huwelijk kwam voort hun zoon Dick Dalens II die eveneens landschapsschilder werd. Rond 1660 vertrokken zij naar Amsterdam. Hier vervaardigde hij stadsgezichten langs rivieroevers van steden als Amsterdam, Utrecht en Dordrecht.  

Dit olieverfschilderij op paneel is een typisch ‘Haerlempje,’ een stadsgezicht van Haarlem. Op de achtergrond prijkt de Bavokerk en rechtsonder staat in oud Nederlands ‘Herelem’ geschreven. Het schilderij is gemonogrammeerd met WD 1670 op een van de houtenhuizen op de voorgrond. Dit schilderij moet een van de laatste werken zijn die hij in Holland heeft vervaardigd.

In 1671 werd het Willem Dalens namelijk te heet onder de voeten. De spanning met de buurlanden van de Republiek steeg wat resulteerde in het rampjaar van 1672. De Republiek werd aangevallen door het Bisdom Munster, Aartsbisdom Keulen, Frankrijk en Engeland. Volgens het oude gezegde was "het volk redeloos, de regering radeloos en het land reddeloos." Delen van Twente waren al bezet en er brak paniek uit toen de Fransen richting Utrecht marcheerden. Enkel de terugkeer van de stadhouder die van oudsher de controle over het leger had kon het tij nog keren, zo werd gezegd. De oorlog liep met een sisser af. Stadhouder Willem III kwam terug, de Republiek bood stand, maar verloor haar positie op het wereldtoneel. Voordat het Rampjaar haar intrede deed, was Willem Dalens al vertrokken naar Hamburg waar hij enkele jaren later stierf. 

Prijs op aanvraag. Voor meer informatie stuur mij een bericht.

Collectie: 35 etsen van Leonor Fini

Leonor Fini is een van de belangrijkste vrouwelijke surrealistische kunstenaars van de 20e eeuw. Haar werken zijn aan de fantasie onttrokken en meestal sensueel en erotisch geladen. Leonor Fini had een fascinatie voor katten. Ze leefde 'samen' met maar liefst 20 Perzische katten die ook regelmatig in haar werken opduiken. Het is daarom niet vreemd dat dit dier haar handelsmerk is geworden. Elke werk op papier, een litho, ets of zeefdruk, draagt een blinddruk van een grafische kattenkop. De 35 verschillende etsen die op deze website staan aangeboden dragen elk haar stempel en zijn in potlood met de hand door Leonor Fini zelf gesigneerd. Bekijk de gehele collectie hier.

Ikebana: de kunst van het bloemschikken

Ikebana is het Japanse woord voor bloemenvaas en de kunst van het bloemschikken. Deze objecten zijn vervaardigd in een koper/brons alliage, gepatineerd en afkomstig uit de 20e eeuw. 

​

Japan was vierhonderd jaar afgesloten van de rest van de wereld totdat Amerika haar isolement doorbrak in de jaren 50 en 60 van de 19e eeuw met de gunboat diplomacy. Naast het Japonisme wat de kunsten in Europa sterk beïnvloedde, was de Japanse cultuur óók aan verandering onderhevig.

​

De Japanse regering ontbond het traditionele recht van de samoerai om twee zwaarden te dragen. Dit had tot gevolg dat een grote groep metaalsmeders plots werkeloos werd. Onder de invloed van art nouveau en later deco begonnen metaalbewerkers andere vormen van inkomsten te zoeken. Ze sprongen in op de vraag naar decoratieve kunst en gingen zich specialiseren in ikebana. Leden uit gerenommeerde ambachtsfamilies, zoals Nakajima Yasumi en zijn zoon, maar ook anderen, stegen in status en werden beroemde kunstenaars.

Ikebana staan bekend om hun elegante vorm en diepe patina. Door verschillende oude technieken toe te passen konden zij veelkleurige patina maken in rood, bruin, geel, groen en zelfs paars. Een van deze technieken is de onbewerkte vaas insmeren in olie en blootstellen aan een rokend rijstvuur terwijl zuren en chemicaliën de koperalliage aantasten waardoor verkleuring ontstaat tijdens de chemische reactie.

​

De ikebana en de bijbehorende tomobako (opbergdoos) die ik aanbied zijn gemaakt door kunstenaars die zijn opgenomen in de Becker collectie van Japanese Bronze Flower Vases. Eens in de zoveel tijd heb ik weer een aantal nieuwe ikebana. Dus houd de website in de gaten! Bekijk het actuele aanbod hier.

Volg @bobscholteart nu op Instagram. Zie hoe het er achter de schermen aan toe gaat en wees als eerste op de hoogte van het nieuwe aanbod.